Inżynier i Fizyk Medyczny 4/2013 vol. 2
179
artykuł
/
article
kardiologia
/
cardiology
Lasery niskoenergetyczne
Zastosowanie niskoenergetycznego promienio-
wania laserowego jako metody leczniczej LLLT
(
Low Level Laser Therapy
) zaproponował E. Master
w 1968 roku. Ze względu na transmisję promienio-
wania przez tkanki oraz skuteczność efektu biosty-
mulującego i biomodulującego przeważnie stosuje
się promieniowanie w zakresie około 600-800 nm.
Badania na modelach zwierzęcych [1, 2, 3] sugerują,
że LLLT może być użyteczne w zmniejszaniu strefy
martwicy mięśnia sercowego u pacjentów ze świe-
żo rozpoznanym zawałem serca. Co ciekawe, efekt
ten występuje zarówno przy przezklatkowym na-
promienianiu okolic serca, jak i przy naświetlaniu
wybranych rejonów szpiku kostnego [3]. Autorzy
artykułu sugerują, iż jednym z mechanizmów dzia-
łania LLLT w tym przypadku może być pobudzanie
autologicznych mezenchymalnych komórek szpiku
kostnego. Próby ograniczenia strefy zawału serca
poprzez zastosowanie LLLT podejmowane były tak-
że u ludzi.
Prowadzone są również próby przezklatkowego
naświetlania serca niskoenergetycznym promie-
niowaniem laserowym u ludzi. P. Życiński i wsp. [4]
zastosowali przezklatkowe LLLT u pacjentów z za-
awansowaną chorobą wieńcową. Do tego celu za-
stosowano laser emitujący światło o długości fali
632 nm i mocy 10 mW. Pacjenci naświetlani byli przez
15 minut dziennie, 6 dni w tygodniu, przez miesiąc.
Dzięki napromienianiu zaobserwowano u nich po-
prawę wyników testów wysiłkowych, obniżenie
skurczowego ciśnienia krwi oraz zmniejszenie dole-
gliwości dławicowych. Badania te były przeprowa-
dzone u tak zwanych chorych opornych na leczenie,
u których pomimo optymalnej farmakoterapii i wy-
korzystaniu wszystkich możliwych sposobów lecze-
nia inwazyjnego, nadal występowały objawy dławicy
piersiowej. W związku z tym każda uzyskana popra-
wa parametrów klinicznych jest niebywale istotna
i może znacząco wpływać na komfort życia chorych.
Konieczne wydają się dalsze badania potwierdzające
skuteczność zastosowanej metody.
Promieniowanie laserowe
w kardiologii
Nowość czy standard?
Piotr Rola, Alicja Szymczyszyn, Arkadiusz Derkacz
Klinika Chorób Wewnętrznych, Zawodowych i Nadciśnienia Tętniczego, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu,
ul. Borowska 213, 50-556 Wrocław, e-mail:
aderkacz@wp.pl
Nazwa laser jest akronimem słów: wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję pro-
mieniowania, tj.
Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation.
Pierwszy laser (ru-
binowy) został skonstruowany przez Theodore`a Maimana 16 maja 1960 roku w Malibu,
w Kalifornii. Urządzenia laserowe praktycznie od początku swojego istnienia znajdowały
szerokie zastosowanie w medycynie. Wykorzystywane między innymi w chirurgii, orto-
pedii, okulistyce, fizjoterapii, onkologii, kardiologii, stomatologii, dermatologii, dziś zaj-
mują czołowe miejsce również w medycynie estetycznej i wielu innych. W kardiologii,
podobnie jak i w innych specjalnościach medycznych, zastosowanie znalazło pełne spek-
trum mocy promieniowania laserowego nisko-, średnio- i wysokoenergetyczne.
1...,9,10,11,12,13,14,15,16,17,18 20,21,22,23,24,25,26,27,28,29,...72