Page 5 - IFM_201404 calość 300 dpi
Basic HTML Version
Inżynier i Fizyk Medyczny 4/2014 vol. 3
163
redakcja
/
editorial board
Rozwój inspirowany tradycją
Dwumiesięcznik Inżynier i Fizyk Medyczny jest czasopismem recenzo-
wanym, indeksowanym w Index Copernicus (3,55).
Publikowane są prace
w następujących kategoriach: p
race naukowe, badawcze, studia przypadków,
artykuły poglądowe, doniesienia, wywiady, polemiki, artykuły o tematyce spo-
łeczno-zawodowej i dotyczące specjalizacji zawodowych, raporty techniczne
i sprawozdania. Zamieszcza również przeglądy literatury przedmiotu, recenzje
książek oraz aktualności branżowe.
Czasopismo jest redagowane przez Redakcję w wersji papierowej oraz
wwersji elektronicznej. Publikowane są prace z następujących dziedzin: diagno-
styka obrazowa, interwencyjna (zabiegowa), elektrodiagnostyka, informatyka
medyczna (telemedycyna; e-zdrowie), wyposażenie i techniczne środki tera-
peutyczne (radio-, elektro-, światło-, mechanoterapia itd.), implanty, sztuczne
narządy, transport medyczny, bezpieczeństwo, aspekty prawne, finansowanie,
organizacja i zarządzanie w jednostkach ochrony zdrowia, prawo i edukacja.
Istnieje możliwość opublikowania artykułów z innych dziedzin, łączących tema-
tykę zgodną z profilem pisma.
Nadsyłane prace nie mogą być publikowane w innych czasopismach.
Każda praca naukowa powinna zawierać tytuł, streszczenie (do 500 znaków
ze spacjami) i słowa kluczowe w języku polskim i angielskim, a także dokładną
afiliację wszystkich współautorów (adres, kontakt e-mail i telefoniczny). Układ
prac powinien uwzględniać: streszczenie, wstęp, rozdziały, zakończenie.
Literaturę, na którą powołuje się Autor, należy numerować w kolejności wy-
stępowania w tekście (nie w porządku alfabetycznym) w nawiasach kwadrato-
wych, a w spisie literatury w sposób podany poniżej.
• Artykuły w czasopismach naukowych
(prosimy podawać pełne tytuły oraz
oficjalne skróty nazw czasopism)
:
1.
B. Szafjański, G. Pawlicki, T. Pałko, J. Kosicki:
Impedance plethysmography in
the evaluation of peripheral blood flow in children
, Pediatr Pol, 56(10), 1981,
1131-1140.
czyli:
inicjał(y) imienia i nazwisko autora(rów),
tytuł artykułu
(italik), tytuł cza-
sopisma (preferowany międzynarodowy skrót), nr tomu (nr wydania), rok wy-
dania, numery stron.
• Książki
2.
G. Pawlicki (ed.):
Podstawy inżynierii medycznej
, Wyd. OWPW, Warszawa 1997.
czyli:
inicjał(y) imienia i nazwisko autora(rów),
tytuł książki
(italik), wydawca,
miejsce i rok wydania, ewentualnie numery stron.
Rysunki i fotografie (na osobnych stronach, załączone jako oddzielne pliki,
oznaczone symbolem rys. oraz fot.) należy numerować kolejno, z zaznaczeniem
miejsca w tekście, w którym powinny się znaleźć.
Grafikę (wykresy, fotografie) należy dostarczyć jako pliki: *.eps, *.tif lub *.jpg
o rozdzielczości 300 dpi.
Autorom nie przysługuje honorarium za nadesłane prace. W przypadku pozy-
tywnej recenzji Autor otrzyma bezpłatny egzemplarz wydania kwartalnika,
w którym zamieszczono jego pracę. Redakcja zastrzega sobie prawo do wpro-
wadzenia zmian redakcyjnych w publikowanych artykułach. Wszelkie prawa
w stosunku do tekstów drukowanych w czasopiśmie są zastrzeżone.
Przesłanie pracy do publikacji jest tożsame z przekazaniem praw autorskich.
Opublikowane prace stają się własnością redakcji. Przedruk w całości lub we
fragmentach czy też tłumaczenie na inny język mogą być dokonane wyłącznie
po uzyskaniu pisemnej zgody redakcji.
Redakcja nie bierze odpowiedzialności za stwierdzenia, opinie oraz dane za-
warte w nadesłanych pracach lub materiałach reklamowych. Redakcja zastrze-
ga sobie prawo do poprawienia stylu i nazewnictwa.
Prace można przesyłać wyłącznie w formie elektronicznej, w formacie *.doc,
na adres e-mail:
,
Instructions for Authors in English version can be obtained
from the office of Editor.
Instrukcje dla autorów dostępne na
Instrukcja dla Autorów
M
edycyna była zawsze uzależniona od kultury
cywilizacji, obowiązujących zasad i filozofii
determinującej spojrzenie na świat, w tym na świat
natury. Jest ona dziedziną traktującą o ludzkim
ciele i wszystko, co lekarze kiedyś robili, było sty-
mulowane przez ich style myślowe. Tak jest w za-
sadzie do dzisiaj. Jednak postęp w medycynie nie
jest już determinowany geniuszem, ale pieniędzmi
i konkurencją pomiędzy koncernami oraz ośrodka-
mi kliniczno-naukowymi. Rozwój medycyny oraz
wprowadzanie do użytku klinicznego nowych
technik i technologii zależy od dopływu pieniędzy
do branży.
Promieniowanie rentgenowskie i inne odkry-
cia z zakresu promieniotwórczości były w zasa-
dzie natychmiast wykorzystywane w medycynie.
Pierwsze użycie promieniowania X w leczeniu
miało miejsce dwa miesiące po ich odkryciu, u ko-
biety z rakiem piersi w USA. Kolejnym przełomem
w rozwoju radioterapii było wprowadzenie w la-
tach 50. XX wieku terapeutycznych aparatów me-
gawoltowych. Zwiększyły one zakres zastosowań
tej metody leczenia w stosunku do radioterapii
konwencjonalnej ortowoltowej, np. pozwoliły na
napromienianie zmian położonych głęboko, ze
względu na wyższe wartości uzyskiwanych ener-
gii, przy osiągnięciu mniejszej dotkliwości działań
niepożądanych. Następny krokiem w rozwoju ra-
dioterapii była informatyzacja medycyny. Zasto-
sowanie komputerowych technik obliczeniowych
i trójwymiarowego obrazowania otworzyło drogę
radioterapii konformalnej 3D i wolumetrycznej.
W rozwoju technik i technologii medycznych
częściej przyjmuje się raczej zastępowalność sta-
rych metod przez nowe, a nie możliwość ich współ-
istnienia i wzajemne uzupełnianie ich modalności
w różnych zastosowaniach diagnostyczno-tera-
peutycznych. Jest to także determinowane eko-
nomią oraz systemem płatności za poszczególne
procedury medyczne. Coraz częściej i łatwiej się-
ga się po badanie TK, kiedy prostsze, tańsze i być
może starsze w idei techniki (planarne RTG, USG),
równie skutecznie pozwoliłyby odpowiedzieć na
pytanie o diagnozę przy mniejszym narażeniu pa-
cjenta na promieniowanie jonizujące. W Polsce
w zasadzie przestała istnieć terapia ortowoltowa
jako jedna z metod leczenia radioterapeutyczne-
go, która jednak w przypadku swoich zastosowań
nie jest w pełni zastępowalna przez użycie apara-
tów megawoltowych (patrz artykuł:
Radioterapia
powierzchniowa i ortowoltowa
,
str.
175). Stosowa-
ne energie oraz przyjęte rozwiązania technicz-
ne w aparatach do rentgenoterapii pozwalają
na zastosowanie ich w przypadku specyficznych
rozpoznań zmian/chorób nowotworowych i nie-
nowotworowych. Technika potencjalnie należąca
ideologicznie do przeszłości, ale w przypadku któ-
rej posiadamy liczne dowody na skuteczność jej
zastosowania i wciąż pozwalająca na efektywne
i zgodne ze standardami leczenie.
Redaktor Gościnny
dr inż.
Dominika
Oborska-Kumaszyńska
