vol. 5 1/2016 Inżynier i Fizyk Medyczny
radiologia
\
radiology
42
artykuł
\
article
cały mięsień, stosunek średniego sygnału mięśnia sercowego do
sygnału mięśni szkieletowych zwykle przekracza 2 .
Ocena funkcji komór
Kardiologiczny rezonans magnetyczny w stosunku do innych
metod diagnostycznych w ocenie funkcji komór wyróżnia pre-
cyzyjny i powtarzalny pomiar wartości: frakcji wyrzutowej, ob-
jętości jam serca, objętości wyrzutowej, kurczliwości mięśnia
lewej komory oraz ilościowej oceny przepływów w dużych na-
czyniach. Wymienione wartości analizowane są za pomocą se-
kwencji z wysoką rozdzielczością czasową, umożliwiając szcze-
gółowe obrazowanie struktur w ruchu. W trakcie badania nie ma
trudności z uzyskaniem obrazów z niektórych obszarów serca
(takich jak np. koniuszek serca i prawa komora). Problemy takie
występują dość często w echokardiografii. Istotną zaletą jest
wysoki kontrast pomiędzy krwią a tkanką mięśniową. Analiza
wolumetryczna może zostać wykonana bez korzystania z zało-
żeń geometrycznych, co stanowi istotną przewagę w stosunku
do pomiarów w echokardiografii 2D.
Metodą służącą do precyzyjnej oceny regionalnej funkcji
skurczowej, umożliwiającą ocenę ilościową jest technika znako-
wania magnetycznego tkanek (
myocardial tagging
). Ściany serca
podzielone zostają na równoległe paski lub kwadraty tworzą-
ce ruchomą siatkę, która nanoszona zostaje w czasie późnego
rozkurczu. Następnie obserwowana jest deformacja siatki linii
znacznikowych w czasie skurczu. Wyniki umożliwiają ilościową
ocenę zaburzeń, a także rozdzielenie warstw: podwsierdziowej,
śródsierdzia, podnasierdziowej.
Masy patologiczne w obrębia serca
Do najczęściej występujących zmian nieprawidłowych mas w ob-
rębie serca należą guzy oraz skrzepliny. Zmiany złośliwe pojawiają
się bardzo rzadko, głównie w postaci mięsaków. Przeważająca
część to zmiany łagodne, z reguły śluzaki, zlokalizowane przeważ-
nie w lewym przedsionku oraz tłuszczaki. Do charakteryzowania
guzów służy porównanie intensywności sygnału w obrazach T1
oraz T2 zależnych. Wzmocnienie pokontrastowe odzwiercie-
dla unaczynienie zmiany. Zazwyczaj nie występuje w przypadku
zmian łagodnych, oprócz naczyniaków, śluzaków i włókniaków.
Zmiany o wysokiej intensywności sygnału w obrazach T1 zależ-
nych to: tłuszczaki, torbiele z wysoką zawartością białka, świeże
krwawienia. Natomiast do guzów hipointensywnych zalicza się:
torbiele z niską zawartością białka, śluzaki, chłoniaki. Guzy nowo-
tworowe cechują się zwykle dłuższym czasem relaksacji T2.
Skrzeplina oceniana jest za pomocą sekwencji SE, GE oraz po
podaniu kontrastu. W technikach morfologicznych (SE) inten-
sywność sygnału zależy od składu chemicznego, a zatem czasu
powstania skrzepliny, świeże zmiany mają wysoką intensywność,
starsze masy posiadają niski sygnał. Obrazy T2 lepiej obrazują
skrzeplinę przez wysoki sygnał otaczającej krwi. W technikach
kinematograficznych skrzeplina ma niski sygnał, krew wysoki. Po
podaniu materiału kontrastowego nie wykazuje wzmocnienia.
Spektroskopia MR
Precyzyjną metodą analizy składu chemicznego i intensywności
przemiany materii wybranego fragmentu tkanki jest spektro-
skopia – technika wykorzystuje różnice częstotliwości rezonan-
sowej pomiędzy składnikami przemiany materii danej tkanki.
W kontroli metabolizmu serca najczęściej bada się przemianę
fosforową lub wodorową. Ze względu na problemy z umiejsco-
wieniem obszaru pomiarowego i uzyskaniem powtarzalnych da-
nych rzadko jest stosowana w praktyce klinicznej.
Bibliografia
1.
W. Banasiak, K. Reczuch:
Diagnostyka obrazowa Serce przypadki kli-
niczne
, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2008, 16-17, 50-51, 58-59,
62-64, 84-85, 88-9, 94-95, 136-137, 148-154, 160-161, 172.
2.
W.E. Brant, C.A. Helms, [przekł. K. Całka et al.]:
Podstawy diagnostyki
radiologicznej
, Tom 2, Medipage, Warszawa 2008, 377‑378, 699-700,
701-712, 714-715, 720-724, 726-744.
3.
F. Burgener, S. Meyers, K. Raymon:
Serce i osierdzie
,
[w:]:
Diagnostyka
różnicowa w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego
, Medipa-
ge, Warszawa 2010, 641-672.
4.
E. Erdmann:
Kardiologia kliniczna schorzenia serca, układu krążenia
i naczyń okołosercowych
, Tom 1, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2010,
163-164, 286,321.
5.
E. Erdmann:
Kardiologia kliniczna, schorzenia serca, układu krążenia
i naczyń okołosercowych
, Tom 1, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2010,
401-409, 413-423, 431-432, 495-501.
6.
A. Flavian, F. Carta, F. Thuny, M. Bernard, F. Kober, G. Moulin, A. Va-
roquaux, A. Jacquier
: Cardiac MRI in the diagnosis of complications of
myocardial infarction
,
[w:]:
Diagnostic and Interventional Imaging
, 93,
2012, 578-585.
7.
W. Heindel, E. Rummeny, P. Reimer, [przekł. T. Kuniej]:
Obrazowa-
nie ciała metodą rezonansu magnetycznego
, Med-Media, Warszawa
2010, 68-119.
8.
D. Hoa:
Functional cardiac imaging
,
/
e-Courses/e-MRI/Cardiac-MRI/cardiac-function-tagging-stress.
9.
C. Jaarsma, T. Leiner, S.C. Bekkers, H.J. Crijns, J.E. Wildberger, E. Na-
gel, P.J. Nelemans, S. Schalla:
Diagnostic performance of noninvasive
myocardial perfusion imaging using single-photon emission computed
tomography, cardiac magnetic resonance and positron emission tomo-
graphy imaging for the detection of obstructive coronary artery disease:
a meta-analysis
, J Am Coll Cardiol., 59(19), 2012, 1719-1728.
10.
F. Konobelsdorff-Brenkenhoff, G. Hadjidekow, G. Tonev, U. Kramer,
A. Barker, J. Fiehler, P. Polaskova:
Clinical Cardiovascular MRI
, MA-
GNETOM FLASH The magazine of MR, 2, 2010, 6-60.
11.
W.J. Manning, D.J. Pennel:
Cardiovascular magnetic resonance
, Chur-
chill Livingstone, Philadelphia 2002, 41-48, 99-167, 385-455.
12.
H. Mahrholdt, A. Wagner, R.M. Judd, U. Sechtem, R.J. Kim,
Delay-
ed enhancement
cardiovascular magnetic resonance assessment of
non-ischaemic cardiomyopathies
,
European Heart Journal, 26, 2005,
1461-1474.
13.
D.W. McRobbie, E.A. Moore, M.J. Graves, M.R. Prince:
MRI From
picture to proton
, Cambridge University Press, Cambridge, 2006,
282-324.
14.
J. Miśko, M. Basiak:
Rezonans magnetyczny serca i naczyń krwiono-
śnych
, Elsevier, Wrocław 2009.
15.
P. Nuhold, T. Schlosser, F.M. Vogt, H. Eggebrecht, A. Schmermund,
O. Bruder, W.O. Schuler, J. Barkhausen:
Myocardial late enhancement
in Contrast – Enhanced Cardiac MRI: Distinction Between Infarction
Scar and Non-Infarction-Related Disease
,
American Roentgen Ray
Society, 2004.
16.
S.A. Sayari, B. Jens, A. Kolipaka, R. White:
Cardiovascular Imaging
,
MAGNETOM FLASH The magazine of MR, 3, 2014, 70-79.
17.
E. Trzebiatowska:
Praktyczny poradnik operatora rezonansu magne-
tycznego
, Wyd. 1, Wydawnictwo Medyk, Warszawa 2010, 7-55, 82.
18.
V.S. Lee: Cardiovascular MR Imaging: Physical Principles to Practical
Protocols, Philadelphia 2006, 257-385.
