vol. 4 5/2015 Inżynier i Fizyk Medyczny
282
artykuł
\
article
reklama
Przygotowanie unieruchomienia z materiału termoplastycznego
nierozłącznie wiąże się z użyciem łaźni wodnej, ponieważ dotychczas
był to jedyny sposób pozwalający na równomierne i kontrolowane
rozgrzanie termoplastyku. Maski z tworzywa termoplastycznego za-
stąpiły materiał formowany za pomocą ognia na gipsowych odlewach,
tzw. celon. Związany z tym komfort obsługi był tak duży, że niedogod-
ności wynikające z użycia łaźni nie wzbudzały dotychczas zastrzeżeń.
Użycie gorącej wody jest jednak problematyczne ze względu na
konieczność jej częstej wymiany w celu zapewnienia odpowiedniej
higieny. Ograniczenie osiadania kamienia na elementach grzew-
czych wymaga użycia wody destylowanej, co dodatkowo komplikuje
obsługę. Rozgrzanie kilkunastu litrów wody zajmuje sporo czasu,
a podtrzymanie temperatury musi się odbywać przez cały dzień pra-
cy, co podnosi koszty eksploatacji. Nierzadkie przeformowanie ma-
ski na tym samym pacjencie sprawia ponadto, że do wody przedosta-
ją się czynniki biologiczne i chorobotwórcze stanowiące potencjalne
źródło zakażenia.
Rozgrzanie maski termoplastycznej w łaźni wodnej wiąże się z ko-
niecznością jej osuszenia na chłonnym podkładzie przed użyciem.
Czas przeznaczony na formowanie jest ograniczony, a maski mają
otwory, przez co pozostają mokre i część wody rozlewa się na stano-
wisku wokół łaźni. Wciąż wilgotna maska nakładana na twarz pacjen-
ta potęguje odczucie wysokiej temperatury oraz pozostawia mokrą
skórę i włosy. Powoduje to zwilżenie podgłówka, a tym samym jego
szybsze zużycie.
Firma Klarity Medical jako pierwsza podjęła starania zmierzające do
znalezienia alternatywnego rozwiązania dla łaźni wodnej. Inicjatywa
wyszła z amerykańskiego oddziału o nazwie Larson Medical, gdzie
dążenie do wyeliminowania wody z procesu obróbki masek doprowa-
dziło do stworzenia pierwszych piecyków wykorzystujących gorące
powietrze. Opublikowane badania na temat rozwoju drobnoustrojów
w łaźniach wodnych służących do obróbki termoplastykówwmagazy-
nie Radiation Therapist (23(2)) potwierdziły ryzyko zakażeń tą drogą
i utwierdziło odbiorców w przekonaniu o konieczności zmiany.
Dalszy rozwój koncepcji piecyków do termoplastyków wyelimi-
nował problemy, takie jak mała pojemność oraz równomierna dys-
trybucja ciepła. Zaprezentowany na ESTRO® 2015 piecyk AirFlo jest
produktem w pełni dostosowanym do obróbki wykrojów termopla-
stycznych. Duża pojemność pozwala na jednoczesne przygotowanie
maksymalnie trzech masek na głowę i szyję lub jednej uformowanej.
Elementy kontaktu z maską są pokryte materiałem eliminującym
przywieranie, a obudowa nie ulega nagrzaniu. Zastosowanie tech-
nologii konwekcyjnej pozwala na równomierne rozgrzanie materiału
oraz uniemożliwia bezpośredni kontakt z elementami grzewczymi,
co zwiększa bezpieczeństwo.
Piecyki nie wykorzystują wody, przez co czynności serwisowe są
zbędne. Brak generowania pary wodnej predysponuje piecyki do
użycia ich w pracowniach CT, gdzie coraz częściej dochodzi do formo-
wania masek, a zwiększona wilgotność powietrza jest niepożądana.
Stanowisko pracy pozostaje suche, a komfort pacjenta jest znacznie
większy. W stosunku do tradycyjnych łaźni piecyki charakteryzują się
mniejszą energochłonnością przez błyskawiczny czas nagrzewania,
a dzięki łatwiejszemu i bezpieczniejszemu użyciu stanowią alternaty-
wę dla dotychczasowych metod przygotowywania masek.
Piecyk do przygotowywania masek termoplastycznych
alternatywą dla łaźni wodnej
/ Czy jesteśmy skazani na łaźnie wodne?
Piotr Wójcicki
Product Manager Zarys International Group,
